KulturaDobra.pl
Przewodnik dla rodzin chrześcijańskich po świecie filmu

Filmy
Sztos

Ocena ogólna:  Bardzo zły (-3)

Rok produkcji

1997

Gatunek

Komedia sensacyjna

Czas trwania

90 minut

Reżyseria

Olaf Lubaszenko

Scenariusz

Jerzy Kolasa

Obsada

Jan Nowicki, Cezary Pazura, Ewa Gawryluk, Henryk Bista

	Brak	Niewiele	Umiarkowanie	Dużo	Bardzo dużo
Nieprzyzwoity język
Przemoc / Groza
Seks
Nagość / Nieskromność
Wątki antychrześcijańskie
Fałszywe doktryny

Historia dwóch „cinkciarzy” działających w realiach PRL-u lat 70-tych ub. wieku. Młodszy z nich to „Synek”, który ma już za sobą jedną odsiadkę w więzieniu, starszy zaś to Eryk, doświadczony „wyjadacz” jeśli chodzi o oszustwa, nielegalny handel walutami oraz hazard. Kiedy ten drugi grając w karty zostaje oszukany przez swego kumpla, postanawia się na nim zemścić, planując dokonanie wielkiego „przekrętu” (w wyniku którego ów znajomy straciłby dużo pieniędzy).  Tak się zaś składa, że mniej więcej w tym czasie, przestępcze drogi „Synka” i Eryka spotykają się ze sobą…

Na płaszczyźnie moralnej i światopoglądowej  film  zanurza nas w głębokie i wyjątkowo cuchnące bagno. Możemy tu obserwować bowiem takie grzechy, nieprawości i niebezpieczne moralnie sytuacje jak:  zażywanie narkotyków, pijaństwo, kłamstwa, prywatna zemsta, kradzież, oszustwa, łamanie prawa, nierząd, zmysłowe tańce, hazard, przypadkowy seks, wulgarność oraz rażąca nieskromność strojów.  Można w zasadzie powiedzieć, że cały ten obraz obraca się wokół owych obrzydliwości i wszystko w nim zmierza do tego, by w jakiś sposób oswoić z nimi widza. Trudno się też oprzeć wrażeniu, iż coś, co obiektywnie rzecz biorąc jest wstrętne Panu Bogu, tu jest przebrane w szatę romantycznych, by nie powiedzieć wręcz ckliwych wspomnień – wszak „Synek” i Eryk wspominają swe dawne, pełne grzechu lata, niczym pierwszą miłość do pięknej dziewczyny.  Co więcej, o ile w niektórych filmach wybielających np. przestępczość przynajmniej wskazuje się na jakieś wewnętrzne etyczne rozterki czyniących to ludzi, tu widzimy raczej bohaterów bardzo lekko, wręcz cynicznie podchodzących do czynionego przez siebie zła – ono jest ich powszednim chlebem, sposobom na dobry zarobek, czymś nie wzbudzającym większych refleksji czy poważniejszych oporów sumienia. Nie ma tu też pokazanej żadnej postaci, która w wyraźniejszy sposób reprezentowałaby którąś z chrześcijańskich cnót. Krótko mówiąc, większość bohaterów postępuje źle i występnie, albo jest przynajmniej mdła oraz nijaka.

Podsumowując:  „Sztos” to nie tylko wyjątkowo bezwartościowy etycznie film, ale również przykład tego, jak próbuje się oswajać widzów z niemoralnością i kryminalnym stylem życia. Szkoda więc czasu by zaśmiecać sobie głowę stertą tego niemoralnego łajna.

4 grudnia 2013 17:00