Filmy
Pinokio

Ocena ogólna:  Dobry (+3)

Tytuł oryginalny
Pinocchio
Data premiery (świat)
7 lutego 1940
Data premiery (Polska)
1962
Rok produkcji
1940
Gatunek
Animacja /Familijny /Musical /Baśń
Czas trwania
88 minut
Reżyseria
Ben Sharpsteen, Hamilton Luske, Evelyn Venable, Frankie Darro,
Scenariusz
Ted Sears, William Cottrell, Otto Englander, Erdman Penner, Joseph Sabo, Webb Smith, Aurelius Battaglia
Obsada
Dickie Jones, Cliff Edwards, Don Brodie, Christian Rub, Mel Blanc, Walter Catlett
Kraj
USA
BrakNiewieleUmiarkowanieDużoBardzo dużo
Nieprzyzwoity język
Przemoc / Groza
Seks
Nagość / Nieskromność
Wątki antychrześcijańskie
Fałszywe doktryny

Klasyczny już film Disneya opowiadający o drewnianej kukiełce ożywionej na prośbę jej twórcy, Gepetta, przez Błękitną Wróżkę. Po to by stać się w pełni prawdziwym chłopcem, Pinokio musi wykazać się przykładną postawą, w czym pomaga mu Świerszcz pełniący funkcję jego sumienia. 

Film ten, piękny i bardzo pomysłowy, jeśli chodzi o jego formę, ma też wielką wartość wychowawczą i moralną. Jest on bowiem historią o pozytywnej przemianie, jaka zachodzi w charakterze Pinokia, uczącego się, iż „nie wszystko złoto co się świeci”, „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”, który to wreszcie, po serii nieodpowiedzialnych decyzji, zdobywa się wręcz na akt heroizmu. Promuje się tu silnie cnotę prawdomówności, czego rozpoznawalnym symbolem stał się nos Pinokia rosnący w miarę, gdy ten kłamał i będący narzędziem napiętnowania jego zachowania. Pokazuje się też, że skryte pod atrakcyjną maską pokusy są często środkami prowadzącymi ludzi do zatracenia. Lis i Kot, odwodzący Pinokia od pójścia do „nudnej” szkoły poprzez oferowanie mu najpierw kariery aktorskiej, a potem wypoczynku na Wyspie Radości, okazują się bowiem bezwzględnymi oszustami parającymi się procederem wyraźnie nawiązującym do rzeczywistej zbrodniczej praktyki handlu ludźmi. Z takimi fałszywymi przyjaciółmi kontrastuje tu  świecący dobrym przykładem Świerszcz, którego rady nie są tak na pierwszy rzut oka kuszące, ale który ma czyste intencje, wskazuje Pinokiowi dobrą i bezpieczną drogę życiową, a nawet jest w stanie narazić się wyruszając z przyjacielem na niebezpieczne poszukiwania Gepetta połkniętego przez gigantycznego wieloryba. Prócz pochwały prawdziwej przyjaźni mamy tu niewątpliwe docenienie odwagi i pomysłowości, którymi wykazuje się Pinokio dążący do uratowania swego przybranego ojca. W negatywnym zaś świetle pokazuje się tu skłonności do używek, wstręt do nauki i pracy oraz wandalizm. 

Nie ma też w tej produkcji wulgaryzmów, seksu i nagości. Ktoś mógłby podnieść zarzuty, że jest tu obecny przesąd i magia. Przesąd, jako że o to by Pinokio był prawdziwym chłopcem, Gepetto prosi spadającą gwiazdę. Magia zaś dlatego, iż mamy tu postać wróżki. Niemniej to nie spadająca gwiazda spełnia życzenie, ale Błękitna Wróżka, będąca typowo baśniową postacią, nieparającą się czarami znanymi z naszej rzeczywistości. 

Wobec powyższych zalet można ten film polecić do oglądania również z dziećmi, których tematyka „Pinokia” w dużej mierze bezpośrednio dotyczy.

Michał Jedynak

20 sierpnia 2020 16:27