KulturaDobra.pl
Filmy
Ocena ogólna: Wyraźnie niebezpieczny albo dwuznaczny (-1)
| Brak | Niewiele | Umiarkowanie | Dużo | Bardzo dużo | |
|---|---|---|---|---|---|
| Nieprzyzwoity język |  | ||||
| Przemoc / Groza | | ||||
| Seks | | ||||
| Nagość / Nieskromność | | ||||
| Wątki antychrześcijańskie | | ||||
| Fałszywe doktryny | |
Nedjma to algierska studentka, która lubi tak imprezować, jak i projektować kobiece ubrania. Jako że jednak przyszło jej żyć w latach 90-tych XX wieku, a więc czasie w którym w Algierii duże wpływy zyskują muzułmańscy fundamentaliści, modowa pasja Nedjmi ściąga na nią coraz więcej kłopotów.
Na płaszczyźnie moralnej i światopoglądowej film ten w swym zasadniczym przesłaniu jest bardzo trudny do obrony. O ile bowiem można potępiać samowolne używanie przemocy przez islamskich fundamentalistów (tym bardziej, gdy wyrażała się ona w ekstremalny sposób, czyli zabijaniu cywilów za niewspółmierne do tego występki), o tyle nie zmienia to faktu, iż główna bohaterka zajmowała się czymś niemoralnym. I właśnie ta niemoralność w wykonaniu Nedjmi została pokazana w filmie przychylnie i pozytywnie, by nie powiedzieć, że wręcz jawnie pochwalnie. Oczywiście, nie chodzi tu o samą pasję owej niewiasty do projektowania kobiecych ubrań, ale o to, że te stroje niejednokrotnie były mniej lub bardziej nieskromne i nieprzyzwoite. Chociaż zatem sposób traktowania Nedjmi i jej podobnych przez muzułmańskich fundamentalistów wydaje się zbyt srogi, to nie mniej jednak nie można pochwalać tego, co czyniła ta niewiasta.
Oczywiście w omawianym filmie są pewne wątki, które można uznać za wartościowe. Przykładowo, jedna z przyjaciółek Nedjmi decyduje się urodzić swe nieślubne dziecko, mimo że jest w bardzo trudnej sytuacji. Sama zaś główna bohaterka zdaje się być nawet patriotką kochającą swój kraj (nie chce opuszczać Algierii mimo, że jest do tego usilnie namawiana). To wszystko są jednak tylko poboczne elementy tej produkcji, przez co trudno uznać, by w jakiś istotniejszy sposób równoważyły one główne, a sprzyjające niemoralności jej przesłanie.
Mirosław Salwowski
26 marca 2020 16:34
