KulturaDobra.pl
Filmy
Ocena ogólna: Dobry ale z bardzo poważnymi zastrzeżeniami (+1)
| Brak | Niewiele | Umiarkowanie | Dużo | Bardzo dużo | |
|---|---|---|---|---|---|
| Nieprzyzwoity język |  | ||||
| Przemoc / Groza | | ||||
| Seks | | ||||
| Nagość / Nieskromność | | ||||
| Wątki antychrześcijańskie | | ||||
| Fałszywe doktryny | |
Kanwą tego filmu jest opowieść o jednym z dowódców armii starożytnego Rzymu, Maximusie, którego rodzina zostaje okrutnie wymordowana z rozkazu Kommodusa (syna władcy imperium Marka Aureliusza). Ten krwawy i haniebny czyn jest spowodowany tym, iż (w filmie) Marek Aureliusz pragnął przekazać władzę właśnie Maximusowi, nie zaś swemu synowi Kommodusowi (którego uznał za nieodpowiedniego do tej roli). Powodowany zazdrością Kommodus, nakazuje ukrzyżować Maximusa wraz z jego żoną i dzieckiem. Przez zbieg okoliczności Maximus nie zostaje zabity razem ze swą rodziną, lecz dostaje się do niewoli, następnie jako niewolnik przyuczany jest do krwawej profesji gladiatora. W tym czasie zaś władzę w Rzymie obejmuje Kommodus, który zdążył już zataić plany swego ojca Marka Aureliusza, po tym jak wcześniej go zamordował.
Rozwój wydarzeń sprawi jednak, iż drogi Maximusa i Kommodusa skrzyżują się ze sobą (w końcowych scenach filmu spotkają się oni nawet na gladiatorskiej arenie).
Jeśli chodzi o płaszczyznę moralną i światopoglądową omawiana produkcja ma następujące zalety:
1. Z sympatią przedstawione są tu takie cnoty jak: mądrość, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie, które uosabiane są w filmie tak przez Marka Aureliusza, jak i Maximusa.
2. Tradycyjna rozrywka mieszkańców rzymskiego Imperium jaką było napawanie się widokiem krwawych walk gladiatorów zostaje tu zobrazowana z niechęcią jako objaw degeneracji i zepsucia Rzymian.
3. Podkreślona została tu wartość lojalności względem legalnej woli władcy, co widzimy na przykładzie Maximusa walczącego to, by odsunąć od tronu Kommodusa (gdyż ten objął rządy nad Imperium sprzeciwiając się jasnemu postanowieniu swego ojca).
4. Film z sympatią rysuje obraz tradycyjnego monogamicznego małżeństwa i rodziny przedstawionych na przykładzie ogniska domowego Maximusa. Główny bohater wraca wszak po staczanych przez siebie walkach do wyczekującej go żony i dziecka. Czułe wspomnienia domu towarzyszą Maximusowi później w trudnych chwilach.
„Gladiator” ma jednak też swoje dość istotne wady:
1. Mimo, że akcja dzieje się pod koniec II wieku n.e, w filmie nie ma żadnej wzmianki o Panu Jezusie i chrześcijanach. Historia mówi nam jednak o tym, że w tym czasie chrześcijanie stanowili już coraz bardziej znaczącą siłę w społeczeństwie rzymskim, powoli podminowując potęgę panującego w nim od wieków pogaństwa i skorumpowanych obyczajów. Twórcy filmu mieli więc dobrą okazję, by wspomnieć o roli ówczesnych chrześcijan w imperium Rzymu, niestety jednak nie skorzystali z niej. Zamiast tego widzimy tu Maximusa jak modli się do swych zmarłych przodków i bożków.
2. Na przykładzie głównego bohatera widzimy pomieszanie szlachetnych motywacji (walka o sprawiedliwość i realizację woli poprzedniego władcy) z niemoralnymi zamiarami (Maximus chce się zemścić na Kommodusie za to, że ten zamordował jego żonę i dziecko).
3. Mimo, że film niechętnie pokazuje zamiłowanie mieszkańców Rzymu do walk gladiatorów jednocześnie jednak wyrazistość i wizualna efektowność z jaką zostały one tu pokazane sprawia, iż trudno oprzeć się wrażeniu, że jednocześnie owe krwawe sceny mają zabawiać widzów i czynić produkcję bardziej atrakcyjną w odbiorze.
Podsumowując: „Gladiator” z pewnością ma swe silne moralnie punkty, jednak ich dobrą wymowę znacznie osłabiają jego dwuznaczne i wątpliwe elementy.
Mirosław Salwowski
4 października 2019 15:49
