KulturaDobra.pl
Filmy
Ocena ogólna: Dobry ale z bardzo poważnymi zastrzeżeniami (+1)
| Brak | Niewiele | Umiarkowanie | Dużo | Bardzo dużo | |
|---|---|---|---|---|---|
| Nieprzyzwoity język |  | ||||
| Przemoc / Groza | | ||||
| Seks | | ||||
| Nagość / Nieskromność | | ||||
| Wątki antychrześcijańskie | | ||||
| Fałszywe doktryny | |
Akcja filmu rozgrywa się pomiędzy rokiem 1978 a 1997. Zgodnie z tytułem głównymi bohaterami tej opowieści są przedstawiciele słynnego włoskiego rodu potentatów mody, a zwłaszcza Maurizio Gucci i jego żona Patrizia Reggiani. Wielu widzów zapewne orientuje się, że związek tej pary zakończył się w drastyczny sposób – Patrizia zleciła zabójstwo swojego niewiernego męża, za co też odpowiedziała przed sądem razem z wykonawcami „wyroku”. Twórcy filmu skupiają się zasadniczo na pokazaniu, jak doszło do tego dramatu, przedstawiają też przy okazji inne niesnaski wewnątrz Domu Gucci, które z czasem doprowadziły w nim do prawdziwej „wojny domowej” …
Na wstępie pragnę zaznaczyć, że ogólnie pozytywna ocena tej produkcji jest jakby warunkowa. Bohaterami tego filmu są bowiem prawdziwe postaci – ludzie żyjący współcześnie, bądź też w miarę niedawno zmarli, i w jakimś sensie cały ród Gucci. Istnieje więc spore ryzyko niezbyt sprawiedliwego przedstawienia tych rzeczywistych osób i utrwalenia w oczach opinii publicznej tej właśnie wizji reżyserskiej na daną postać, kosztem prawdy. Sami twórcy filmu niestety nie zadbali o to, żeby jakoś podkreślić mocniej dystans pomiędzy tym, co jest w historii rodu Gucci niezbitymi faktami, a co może być udramatyzowaniem czy podkoloryzowaniem na potrzeby sztuki filmowej. O ile zasadniczo historia związku Maurizia i Patrizii, w pewnym uproszczeniu, ale wydaje się dość rzetelnie przedstawiona, o tyle zachodzą podejrzenia, że pewne postaci drugoplanowe zostały tutaj wizerunkowo pokrzywdzone. Chodzi zwłaszcza o Paola Gucci, który w filmie sprowadzony został do roli błazna i zupełnie niekompetentnego idioty. Ponieważ nie jesteśmy jednak w stanie obiektywnie ustalić, która ze stron „sporu o wizerunek” tej postaci ma rację, wychodzimy z założenia, że póki właściwy sąd nie orzeknie zniesławienia w tej sprawie, film ten jako całość można ocenić pozytywnie. Nie mniej, gdyby w przyszłości takie orzeczenie na niekorzyść twórców tej produkcji zapadło, to w takim przypadku można uznać że wady filmu jednak przeważają nad zaletami.
Zostawiając już kwestię ewentualnego zniesławienia, trzeba przyznać, że jeśli chodzi o przekaz ogólny filmu, to wydaje się on dość pozytywny. Mamy tu bowiem klasyczną opowieść o upadku ludzkiej potęgi (imperium Gucci jako firmy rodzinnej) przez chciwość, zdrady i pychę oraz nadmierną zaciekłość w dochodzeniu swoich racji. W przypadku większości postaci nie jest to też obraz jednostronny, gdyż twórcy filmu starają się wyważyć winę poszczególnych członków rodziny Gucci za zaistniałą sytuację, przy okazji pokazując nie tylko ich wady i błędy, ale też bardziej pozytywne cechy osobowości i szczególny potencjał, jaki stanowili dla rodzinnej firmy. Nawet Patrizia nie jest tu przedstawiona wyłącznie jako chciwa, bezwzględna i mściwa kobieta. W filmie oddaje się bowiem również jej sprawiedliwość jako zdradzonej żonie, której mąż myśli, że może po prostu bez większych konsekwencji usunąć ją ze swojego życia. Choć oczywiście nie popieramy samosądów i szukania zemsty na własną rękę, to trudno jednak widzieć w cudzołożnym mężu niewinną ofiarę i film takim też nie przedstawia Maurizia. Również, jeśli chodzi o jego postępowanie w życiu zawodowym obraz wydaje się wyważony, pokazuje zarówno plusy (np. to że był dobrym prawnikiem), jak i minusy (np. trwonienie firmowych pieniędzy na własne zachcianki). Podobnie wyważony wydaje się wizerunek dwóch innych istotnych postaci, seniorów rodu – Rodolfa i Alda Guccich. Za plus filmu można także uznać dość wyraźne ukazanie negatywnej roli, jaką w życiu Patrizi (popychając ją w końcu też do zbrodni) odegrała wróżka Pina. Korzystanie z jej usług jest tu pokazane jako ogłupiające i uzależniające dla pani Gucci.
Jeśli chodzi o moralne wady tej produkcji, to można tu wymienić chociażby scenę przedmałżeńskiego współżycia Maurizia i Patrizii, która zresztą bez straty dla spójności filmu dałaby się łatwo wyciąć. Nadmierne wydaje się też eksponowanie pewnych nieskromnych, a nawet obscenicznych ubiorów, mimo że to akurat ma uzasadnienie historyczne w filmie o świecie mody. Rażący jest zwłaszcza fragment pokazu jednego z projektantów marki Gucci, podczas którego jeden z modeli właściwie nieprzyzwoicie się obnaża. W pozytywnym raczej kontekście sugerowane są też nieczyste i bardzo ryzykowne zachowania o charakterze seksualnym czynione przez małżonków (nie wdając się w szczegóły, chodzi o zachowania seksualne podczas jazdy samochodem). W filmie tym nie brakuje także wulgarnego języka.
Mimo wszystko, z uwzględnieniem zastrzeżenia co do obrazowania postaci Paola Gucciego, o czym była wcześniej mowa, na dzień dzisiejszy polecamy ten film, gdyż nigdy za wiele ostrzegania przed grzechami głównymi takimi jak pycha, chciwość i gniew.
Marzena Salwowska
