KulturaDobra.pl
Filmy
Ocena ogólna: Dobry ale z poważnymi zastrzeżeniami (+2)
| Brak | Niewiele | Umiarkowanie | Dużo | Bardzo dużo | |
|---|---|---|---|---|---|
| Nieprzyzwoity język |  | ||||
| Przemoc / Groza | | ||||
| Seks | | ||||
| Nagość / Nieskromność | | ||||
| Wątki antychrześcijańskie | | ||||
| Fałszywe doktryny | |
Film jest kontynuacją animacji z 2016 roku. Po ocaleniu ptasiej wyspy przed podstępnymi świnkami, główny bohater pierwszej części – Czerwony – staje się bohaterem i ulubieńcem całej wyspy. Ptasia kraina nie jest jednak zupełnie bezpieczna, gdyż król świń Leonard nieustannie ją bombarduje, choć z raczej mizernym skutkiem. Na horyzoncie pojawia się jednak znacznie groźniejszy wróg – bezwzględna orlica, która chce zająć obie wyspy -ptasią i świńską. W związku z czym Leonard proponuje ptakom rozejm i współdziałanie obronne, co niezbyt podoba się Czerwonemu. Niezależnie od osobistych animozji, w obliczu potężnego niebezpieczeństwa powstaje drużyna złożona z asów spośród tak ptaków jak i świń. Do latających bohaterów znanych z pierwszej części dołącza siostra Chucka – Silver, co niezbyt podoba się Czerwonemu …
Animacja ta może być dość wciągającą rozrywką dla widzów w różnym wieku, nadto ma ona dobre moralnie przesłanie, a także kilka wartościowych wątków pobocznych. Szczęśliwym zakończeniem głównego wątku (mały spoiler) jest tu ni mniej, ni więcej zawarcie tradycyjnego małżeństwa przez parę odmiennych płciowo bohaterów. Akt ten jest nie tylko wyrazem wzajemnej miłości tej pary, ale też ma w pewien sposób zadośćuczynić błędom z młodości jednego z bohaterów (który porzucił ukochaną przez lęk przed zobowiązaniami małżeńskimi) oraz dać wreszcie pełną rodzinę nieślubnemu dziecku. Mówiąc o wątkach prorodzinnych, warto też zwrócić uwagę na coś, co jest jakby bajkowym odpowiednikiem ochronny poczętego życia, chodzi tu o wątek, w którym pisklęta starają się uratować jajka z lęgu, które już zresztą traktują jak rodzeństwo.
Warto również zauważyć, iż film ten kształtuje bardzo pozytywne prospołeczne zachowania, takie jak stawianie dobra całej społeczności ponad własne ambicje czy wygodę. Mamy tutaj też pozytywny przykład „polityki międzynarodowej”, kiedy dwie skonfliktowane strony potrafią zawrzeć pokój i połączyć swoje siły, jednak nie po to, aby razem czynić coś złego (dajmy na to napaść na sąsiada), ale żeby współpracować dla wspólnego dobra, którym jest obrona przed niesprawiedliwą napaścią.
Dużą zaletą tej animacji jest także rozwój postaci głównego bohatera, który potrafi wyrosnąć z potrzeby pławienia się w glorii bohatera i dziecinnego strachu przed utratą poczucia bycia wreszcie lubianym i akceptowanym. Uczy się też bardziej współdziałać z innymi, nie stawiać się ciągle w centrum uwagi, a także godzić się z tym, że ktoś może być od niego bardziej chwalony, podziwiany czy nagradzany. W tym rozwoju Czerwonego duży udział ma „relacja romantyczna” z Silver; co może być dla dzieci dobrym przykładem, tego iż obie płcie powinny oddziaływać na siebie moralnie pozytywnie, korygując zwłaszcza typowe dla drugiej płci niewłaściwe postawy czy zachowania, wspierając zaś te lepsze.
Film ten niestety nie jest wolny od pewnych wad czy dwuznaczności. Głównym problemem jest fakt, że poczucie humoru czasem posuwa się tu do granic dobrych obyczajów, a nawet je przekracza. Mamy tu więc poza „humorem toaletowym” odniesienia do nieskromnych ludzkich ubiorów, takich, które ludzie zwykle ubierają, po to, by mniej lub bardziej świadomie, wzbudzić erotyczne zainteresowanie u innej osoby bądź osób. Mamy w tej, skierowanej do dzieci, animacji przykładowo świnię w obcisłych trykotach czy samicę ptaka noszącą jako górną część ubioru jedynie stanik. Ten rodzaj przyodziania zwierząt w animacjach jest dość wątpliwym pomysłem. Bardziej wytłumaczalna jest bowiem albo umowna, naturalna dla zwierząt nagość, albo pójście w drugą stronę, czyli pełne ubranie, takie, które podkreśla antropomorfizację postaci. Szczątkowy czy wręcz kojarzący się z ludzką nieskromnością ubiór może być dla dzieci jakąś zachętą do rozwijania w przyszłości złego nawyku niedbałości o skromność i ludzką godność własnego stroju.
Można się również zastanawiać, czy animacja ta aby nie kładzie nadmiernego akcentu na emocje jako najważniejszy rzekomo czynnik stojący za złymi czynami, bądź też niewłaściwym zachowaniem bohaterów. O ile można się zgodzić, że za niejednym grzechem, czy nawet zbrodnią stoi brak chęci bądź umiejętności panowania nad emocjami, to już nadmierne koncentrowanie się na tym aspekcie zdaje się podważać znaczenie wolnej woli oraz potrzebę wymierzania sprawiedliwych kar złoczyńcom. Wprawdzie w animacji tej nie kwestionuje się jakoś tych rzeczy, to z drugiej strony brak zupełnie tego, co występuje w klasycznych baśniach – kary dla złoczyńców. Po części można to wytłumaczyć tym, że złe postacie na końcu żałują tu swego postępowania i okazują skruchę; nie mniej nie ma również w finale wątku zadośćuczynienia za liczne szkody, które poczyniły.
Jako że jednak wady tego filmu są tego rodzaju, iż powinna im zaradzić jakaś rodzicielska korekta, a dominują tu dobre przesłanie i inne pozytywne aspekty, polecamy ten obraz do wspólnego oglądania z dziećmi.
Marzena Salwowska
