Filmy
Mania wielkości

Ocena ogólna:  Wyraźnie niebezpieczny albo dwuznaczny (-1)

Tytuł oryginalny
La folie des grandeurs
Rok produkcji
1971
Gatunek
Komedia
Czas trwania
108 minut
Reżyseria
Gérard Oury
Scenariusz
Sandro Continenza, Danièle Thompson, Gérard Oury
Obsada
Louis de Funès, Yves Montand, Alice Sapritch, Karin Schubert, Alberto de Mendoza
Kraj
Francja/Hiszpania
BrakNiewieleUmiarkowanieDużoBardzo dużo
Nieprzyzwoity język
Przemoc / Groza
Seks
Nagość / Nieskromność
Wątki antychrześcijańskie
Fałszywe doktryny

Akcja filmu dzieje się w XVII-wiecznej hiszpańskiej Andaluzji. Francuski komik, Louis de Funes wciela się tu w postać don Salluste, wyjątkowo chciwego królewskiego poborcy podatkowego, który wyzyskuje pieniężnie  poddanych króla jak tylko się da. Towarzyszy mu Blaze, jego sługa, który w przeciwieństwie do swego pana, jest przedstawiony jako osoba dobrego serca, życzliwa ludziom i miłosierna.

Don Salluste zostaje  wygnany z dworu królewskiego w skutek skierowanego przeciw niemu fałszywego oskarżenia o uwiedzenie jednej z dam dworu. Salluste nie daje jednak za wygraną i knuje intrygę, w wyniku której ma powrócić do łask króla. Po tym jak pierwotny plan spisku nie udaje się, ów dawny poborca podatkowy angażuje w swoją ową intrygę Blaze’a. Jego dawny sługa ma więc podszyć się pod Cesara (krewniaka don Salluste), wkraść się w łaski pary królewskiej, a następnie uwieść królową. Don Salluste planuje następnie poinformować króla o tym, że żona zdradza go z innym, mając nadzieję, iż w ten sposób odzyska swą dawną pozycję (król nagrodzi go za wierność i lojalność). Ostatecznie jednak i ten plan Salluste nie osiąga celu, choć żona króla rzeczywiście zamierza zdradzić swego męża z Cesarem. Niespodziewanie bowiem pojawia się autentyczny Cesar, z którym królowa ucieka, a pomaga im przy tym Blaze (sługa don Salluste, który wcześniej podszywał się pod Cesara). Blaze czyni to za pomocą kłamstwa, dodatkowo zachęcając Cesara i królową by poczynili pierwszy krok w kierunku cudzołóstwa (woła do Cesara: „Pocałuj ją wreszcie!”).  Ostatecznie królowa ucieka z Cesarem, by – w domyśle – żyć z nim później w występnym związku.

mania1

Na płaszczyźnie moralnej i światopoglądowej zaletami omawianego filmu jest krytyka i ośmieszanie chciwości, niesprawiedliwego traktowania poddanych. W obrazie tym sugeruje się też dezaprobatę dla poglądu, iż pochodzenie stanowe ludzi czyni ich sobie niejako z natury nierównymi.

Niestety te pozytywne punkty „Manii wielkości” nie wydają się równoważyć złych elementów tego obrazu, którymi są:

1. Życzliwe przedstawianie kłamstwa i niewierności małżeńskiej. Blaze, najbardziej sympatyczny bohater filmu, kłamie po to by ułatwić Cesarowi i królowej ucieczkę, by ci mogli zacząć żyć ze sobą w cudzołóstwie. Dodatkowo zachęca ich do owej nieprawości. Jednym z elementów „happy endu” w „Manii wielkości” jest to, iż królowej udaje się „szczęśliwie” uciec ze swym kochankiem przed królem i nie spotyka ich za to kara.

2. Najsympatyczniejszy bohater obrazu, Blaze, jest w istocie rzeczy sługą nielojalnym i złośliwym wobec swego pracodawcy (don Salluste).  Jest to widoczne choćby w tym, w jaki sposób dokonuje on względem don Salluste czynności pielęgnacyjnych (mycie, golenie, etc.), które czyni tak, by te zadawały mu niepotrzebny ból i fizyczne przykrości. Taki sposób odnoszenia się przez sługi do swych przełożonych, sprzeciwia się jednak temu co na ten temat naucza Słowo Boże: „Niewolnicy! Z całą bojaźnią bądźcie poddani panom nie tylko dobrym i łagodnym, ale również surowym. To się bowiem podoba [Bogu], jeżeli ktoś ze względu na sumienie [uległe] Bogu znosi smutki i cierpi niesprawiedliwie” (1 P 2, 18).

Mirosław Salwowski

Wspieraj nas

 

26 sierpnia 2017 12:51