Leave a Comment
Chociaż na gruncie faktograficzno-historycznym fabuła filmu „Athena” jest fikcyjna, to nie trzeba być żadnym ekspertem od współczesnej Francji, by wiedzieć, iż twórcy tej produkcji w bardzo bliski sposób nawiązują do realnych problemów owego kraju, które wyrażają się w mniej lub bardziej cyklicznie powtarzających się zamieszkach wybuchających na post-imigranckich przedmieściach francuskich miast. Oto wszak, w „Athena” opowiedziana została historia o tym, jak francuskie przedmieścia ogarniają gwałtowne rozruchy (graniczące z wojną domową) po tym, gdy tamtejszym policjantom zarzuca się celowe zamordowanie arabskiego imigranta. W tle całej tej fabuły rozgrywa się także opowieść o trzech braciach owego zabitego chłopaka, którzy będą musieli odnaleźć się w tej nowej i nieoczekiwanej rzeczywistości.
Mimo że niektórzy zarzucają filmowi „Athena” gloryfikowanie przemocy i patologicznych zachowań, to my pozwoliliśmy sobie na jego pozytywne dowartościowanie, a to choćby dlatego, iż przebieg jego akcji daje nam lekcję o tym, by raczej hamować emocje i być powściągliwym w formułowaniu swych sądów. Ponadto pomimo faktu, iż produkcja ta rzeczywiście epatuje gwałtownymi i obiektywnie niedozwolonymi moralnie formami przemocy, to przynajmniej jeden z jej głównych bohaterów do pewnego momentu próbuje zadać jej kres – chociaż później i on ulega jej niszczycielskiej sile.
Podsumowując, film pt. „Athena” jawi się nam raczej jako ostrzeżenie przed uleganiem pochopnym osądom i sięganie po samowolnie wymierzaną przemoc aniżeli jej gloryfikacja. Jako jednak, że w ostatecznym rozrachunku żaden z bohaterów nie wydaje się tu postępować w sposób, który mógłby być oceniony jako moralnie dobry, dajemy tej produkcji najniższą z naszych pozytywnych ocen, czyli „+1”.
Mirosław Salwowski
Grafika wykorzystana została w tym tekście za następującymi stronami internetowymi:
www.filmweb.pl
www.netflix.com
/.../
KulturaDobra.pl
