Tag Archive: nagroda Nebula

  1. Piekło Pocztowe

    Leave a Comment Bohaterem „Piekła Pocztowego”, opowieści, która rozgrywa się w patchworkowym świecie zlepionym z różnorakich fantazji, jest sprytny i zuchwały oszust Moist von Lipwig.  Jego „pracy” nie zakłócają żadne wyrzuty sumienia, uważa bowiem, że ludzie, których okrada padają w zasadzie ofiarą własnej chciwości, wszak „uczciwego człowieka nie da się oszukać.” Pasmo przestępczych sukcesów Moista zostaje gwałtownie przerwane jego aresztowaniem w mieście Ankh-Morpork  i wyrokiem śmierci przez powieszenie. Wyrok zostaje wykonany, lecz tylko pozornie. Półżywy bohater dochodzi do siebie w rezydencji władającego miastem lorda Vetinariego. Lord, który stoi za sfingowaną egzekucją, oferuje teraz Moistowi możliwość uniknięcia prawdziwej. Oszust musi jedynie przyjąć posadę naczelnika zrujnowanej poczty miejskiej i postawić ją na nogi … „Piekło Pocztowe” z początku zapowiada się na film z rodzaju „komedii łotrzykowskiej” (coś w rodzaju polskiego „Vabanku”, gdzie moralność jest postawiona na głowie). Na szczęście, przynosi on miłą niespodziankę. Chociaż wykreowany tu świat jest zabawnie absurdalny, to moralność, którą ten obraz promuje, bynajmniej nie opiera się na gigantycznym żółwiu. Bowiem, czy jego twórcy byli tego świadomi czy nie, wartości, które ten film wspiera, są na wskroś chrześcijańskie. Mamy tu więc pokazany  proces, w którym główny bohater doprowadza swoje sumienie do całkowitej niemal znieczulicy, by móc bez skrępowania czynić zło, następnie, gdy to sumienie zostaje ( w sposób dość niezwykły) jednak pobudzone, zaczyna widzieć wyraźnie skutki swoich grzechów, odczuwać z tego powodu cierpienie, co w końcu doprowadza go do skruchy, a także chęci zadośćuczynienia. Moist uświadamia sobie nawet, że tak naprawdę zasługuje na śmierć. Poza tą zasadniczą pozytywną przemianą bohatera mamy tu również wiele drobniejszych, ale również wartościowych, elementów, takich jak na przykład: – wątek czystej miłości ( niespotykane we współczesnym kinie oświadczyny, których nie poprzedził nawet pocałunek zakochanych) – skromność w ubiorach (stylizowane na epokę wiktoriańską) – postać Golema, szpetnego ciałem i pięknego ducha, ujmująca swoją uczciwością i bezinteresownością – przedstawienie w negatywnym świetle chciwości, wyzysku pracowników, nieuczciwej konkurencji i tym podobnych nadużyć w obszarze ekonomii – wątek zerwania z nałogiem nikotynowym – pochwałę ciężkiej i twórczej pracy – pokazanie jak dobry i dbający o pracowników lider może tchnąć nowego ducha w załogę Niestety w filmie występują też pewne dwuznaczności oraz kilka pomniejszych niedwuznacznie negatywnych elementów. Zacznę od tych drugich, chodzi tu mianowicie o motywację jednej z ważniejszych postaci (ukochanej Moista), która kieruje Adorą w dążeniu do sprawiedliwości, a jest nią chęć zemsty. Ten negatywny element jest nieco osłabiony tym, że ostatecznie nie wymierza ona sprawiedliwości sama, a raczej tworzy okoliczności, które doprowadzają do ukarania zabójcy jej bliskich. Inne negatywne elementy to humorystyczne nawiązanie do pornografii oraz pozytywne odniesienia do przestępstwa hackingu.  Dwuznaczny element „Piekła Pocztowego” to stosunek do wiary i religii. Niektóre sceny, w których drwi się tu z religii, można przyjąć ze spokojem, ponieważ są tu pokazane wierzenia o charakterze ściśle pogańskim. Jest też niestety scena, budząca większe wątpliwości, kiedy główny bohater  ma rzekomą wizję, która może równie dobrze być odczytana jako kpina z fałszywych proroków fałszywych bóstw, jak i z prawdziwych proroków prawdziwego Boga. Z tych też względów polecam film, choć niekoniecznie osobom przeżywającym kryzys wiary lub jeszcze nie dość w tej łasce utwierdzonym . Marzena Salwowska       /.../
  2. Labirynt Fauna

    Leave a Comment Nagrodzona trzema Oscarami opowieść o trzynastoletniej dziewczynce Ofelii, która wraz ze swą matką zamieszkuje w położonym w górach obozie wojskowym dowodzonym przez jej ojczyma, kapitana Vidala. Cała rzecz dzieje się w 1944 roku, w Hiszpanii, gdzie po zwycięskiej dla prawicy, wojnie domowej, działają jeszcze tu i ówdzie, małe grupy lewicowych partyzantów – kapitan Vidal jest zaś jednym z tych, których celem jest zwalczanie owych niedobitków. Ofelia nie czuje się szczęśliwa w nowym miejscu i widząc srogość, bezwzględność oraz niechęć, jaką jej okazuje ojczym, ucieka w krainę fantazji i baśni. Z czasem granica pomiędzy fantazją a rzeczywistością zaczyna się tak w umyśle Ofelii, jak i filmie, coraz bardziej rozmywać. Na płaszczyźnie moralnej i światopoglądowej w „Labiryncie Fauna” bije po oczach przede wszystkim jego stronniczość w kierunku radykalnej lewicy, by nie powiedzieć wprost -komunizmu. Pokazane w tym filmie walczące ze sobą strony, a więc konserwatywno-katolicki rząd, reprezentowany tu przez kapitana Vidala, z drugiej zaś lewicowcy i komuniści w osobach partyzantów, są odmalowane w bardzo prosty sposób. Tak więc kapitan Vidal jest tu okrutnikiem, nieczułym i zapatrzonym w siebie mordercą, u którego trudno dopatrzeć się jakichś wyraźnie pozytywnych cech. Lewicowi partyzanci jawią się zaś wręcz jako rycerze bez skazy. Takie zestawienie musi zatem  zachęcać do sympatii względem  lewicy, a ponadto jest historycznie dwuznaczne, gdyż sugeruje, iż po przeciwnej stronie owego sporu nie było żadnych dobrych rzeczy. Ponadto wskazane już rozmywanie granic pomiędzy fantazją a rzeczywistością także rodzi wątpliwości. Trudno bowiem powiedzieć, czy pokazane w tym filmie różne dziwne stwory, to jeszcze element bajkowy czy już promowanie jakiegoś niebezpiecznego mistycyzmu albo fałszywej odmiany religijności (np. w fantastycznej części owego obrazu sugerowane jest, iż Ofelia to reinkarnacja duszy pewnej dawno żyjącej księżniczki). Mówiąc zaś w skrócie: ten film to prymitywnie lewicowa propaganda suto doprawiana dziwnym quasi-mistycyzmem. /.../