Leave a Comment Słynny, wręcz kultowy film Marka Koterskiego. Jego bohaterem jest skrajnie rozgoryczony i sfrustrowany swoim życiem Adaś Miauczyński. Jest on też inteligentem i nauczycielem języka polskiego. Poza tym w wyraźny sposób cierpi też na nerwicę natręctw, a także popada w różne konflikty z otoczeniem, co jeszcze pogłębia jego niezadowolenie i frustrację.
Jedną z istotnych cech tego filmu jest ogrom wulgarnej mowy w nim zawarty, co już samo w sobie jest bardzo poważnym zastrzeżeniem wobec niego. Co gorsza jednak, obraz ten epatuje widza wręcz bezkresnym życiowym pesymizmem, koncentrując się na tym co w ludzkim życiu jest złe, brzydkie i odstręczające. Wydaje się więc, iż treść tego filmu jest sprzeczna z tym, do czego zachęca nas Słowo Boże: „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to miejcie na myśli!” (Filipian 4, 8).
Spore wątpliwości wzbudza tu też fakt wulgarnej przeróbki Modlitwy Pańskiej („Ojcze nasz”). Nawet jeśli ów zabieg nie miał na celu propagowania bluźnierstwa to i tak wrażenie, jakie wyłania się z tej sceny, jest głęboko niesmaczne.
Mirosław Salwowski
/.../
KulturaDobra.pl
