Filmy
Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków

Ocena ogólna:  Bardzo dobry (+4)

Tytuł oryginalny
Snow White and the Seven Dwarfs
Data premiery (świat)
29 grudnia 1937
Data premiery (Polska)
październik 1938
Rok produkcji
1937
Gatunek
Animowany
Czas trwania
83 minuty
Reżyseria
David Hand, William Cottrell, Wilfred Jackson, Larry Morey, Perce Pearce, Ben Sharpsteen
Scenariusz
Dorothy Ann Blank, Richard Creedon, Merrill De Maris, Otto Englander, Earl Hurd, Dick Rickard, Ted Sears, Webb Smith
Obsada
Adriana Caselotti, Lucille La Verne, Roy Atwell, Pinto Colvig, Eddie Collins, Otis Harlan, Scotty Matthraw, Billy Gilbert, Harry Stockwell, Moroni Olsen, Stuart Buchanan
Kraj
USA
BrakNiewieleUmiarkowanieDużoBardzo dużo
Nieprzyzwoity język
Przemoc / Groza
Seks
Nagość / Nieskromność
Wątki antychrześcijańskie
Fałszywe doktryny

Ta zrealizowana z wielkim rozmachem i przy ogromnym nakładzie pracy produkcja wytwórni Walta Disneya zyskała sobie zasłużoną sławę i trwałe miejsce w historii kina. I pewnie po dziś dzień jest w stanie zaciekawiać i nieco przestraszać dzieci. Przede wszystkim zaś może uczyć najmłodszych widzów, czym jest dobro, a czym zło, budzić sympatię do tego pierwszego, a wstręt do drugiego. Produkcja ta też bez nadmiernej makabry uświadamia dzieci, że świat nie jest miejscem, gdzie dobre i miłe osoby mogą się czuć w pełni bezpiecznie, gdyż działa na nim zło, które może być obdarzone nawet wielką doczesną władzą. Wpaja jednak dzieciom jednocześnie przekonanie, że jakkolwiek potężne i skuteczne byłoby zło, to wcześniej czy później spotka się z karą, a złoczyńca, jeżeli się nie odwróci od swego złego postępowania, marnie skończy. Niesłusznie zaś prześladowany człowiek prędzej czy później osiągnie szczęście (w domyśle wieczne). Tak więc można powiedzieć, że animacja ta oferuje widzom wszystko, czego można oczekiwać od baśni.

Fabuła tej klasycznej baśni braci Grimm jest na tyle znana, że raczej nie trzeba jej nikomu przypominać. Warto tylko może uspokoić rodziców, że zakończenie tej baśnie nie jest tak drastyczne, jak w jej pierwotnej wersji. Mamy tu zatem główny wątek królowej macochy tak zazdrosnej o urodę dorastającej pasierbicy, że nakazuje ją potajemnie zamordować. Jest więc wyraźnie potępiona próżność i przywiązywanie nadmiernej wagi do urody. Na szczególną pochwałę zasługuje też bardzo negatywne ukazanie w tym filmie czarów. Działania królowej czarownicy mają tu charakter wyraźnie demoniczny, a jej rozmowy z lustrem zapewne odzwierciedlają kontakt z jakąś demoniczną istotą. W bajce tej z karą spotykają się nie tylko tak ewidentne konszachty ze światem demonicznym poprzez czary, jak w przypadku złej królowej, ale też skosztowanie magicznego jabłka przez Śnieżkę. Zachowanie królewny przywodzi tutaj na myśl oddawanie się w życiu realnym hołdowaniu pomniejszym zabobonom (typu np. podkówka na szczęście) i takie postępowanie Śnieżki też spotyka się z karą, gdyż zapada w długi i głęboki sen, ocierając się o śmierć. Można powiedzieć, że jest prawie umarła przez „niewinny błąd”. Dodatkowo jabłko oczywiście kojarzy się z grzechem pierwszych rodziców i wątek ten może być wykorzystany przez rodziców do przybliżenia dzieciom tej historii.

Oprócz budującej lekcji, jaką daje główny wątek, opowieść ta jest również pochwałą takich cnót jak pracowitość, gościnność, gospodarność, dbałość o dom i domowników, wdzięczność, skromność, pokora czy życzliwy stosunek do zwierząt i świata przyrody. Nie zabrakło też oczywiście wątku z czystą miłością dwojga młodych ludzi, która prowadzi do założenia szczęśliwej rodziny (pocałunek, którym książę budzi Śnieżkę jest krótki i pokazany bez zmysłowości).

Wreszcie na szczególną życzliwą uwagę zasługuje tutaj scena, w której Śnieżka przed snem klęka przy swoim łóżku, by pomodlić się za swoich gospodarzy – krasnoludków. Nie co dzień w końcu zdarza się w filmach dla dzieci tak bezpośrednie odniesienie do Boga i chrześcijańskiej modlitwy.

Marzena Salwowska

15 października 2020 16:27